Nieuws

Vik Eggermont (26 december 1929 – 3 december 2023) was van in z’n prille jaren actief in de nationale jeugdbeweging, o.m. als hopman van het Antwerpse Sint-Arnout-vendel, waarvan hij overigens de historiek schreef. Eens de jeugdbeweging ontgroeid werd hij de man die decennialang het Heel-Nederlandse maandblad Delta van de persen liet rollen, aldus blijvend getuigend voor de idealen die z’n jeugd bezield hadden.

Ondertussen was hij ook toegetreden tot de door Louis Gueuning opgerichte Joris van Severen Orde, later omgedoopt tot Ordo Sancti Michaelis. Later werd hij bestuurslid van het Studie- en Documentatiecentrum Joris van Severen, om bij de fusie erevoorzitter te worden van het Joris van Severen Instituut.

Over zijn rol en verdiensten, i.c. met betrekking tot het tijdschrift Delta brengt Hans Nelis uitgebreid verslag uit in zijn bijdrage “Joris van Severen taai in ere gehouden. De Werkgroep/Werkgemeenschap Delta – De Lage Landen", in het Jaarboek Joris van Severen 28 (2024).

Vik Eggermont was, zoals reeds vermeld, bovenal de man van Delta (1964-2022), het blad van de Werkgemeenschap De Lage Landen. Hij gaf het maandblad (de laatste jaren verscheen het tweemaandelijks) uit en slaagde er altijd in om een nieuwe generatie jongeren aan zich te binden voor een degelijke inhoud van het blad. Dat was geen wonder want hij had zijn wortels in de jeugdbeweging.

Hij zette zijn eerste stappen binnen de nationalistische beweging in het na-oorlogse Vlaams Verbond van Katholieke Scouts, waarna hij de overstap maakte naar het Sint-Arnouts-vendel. Daar heerste een strenge orde en tucht, die hem zijn verdere leven zou kenmerken. Vik vroeg veel van mensen, maar spaarde zichzelf niet. Hij schopte het tot hopman en was ondanks zijn geringe gestalte onmiskenbaar een leidersfiguur

Vik was ongekend fel naar zijn tegenstanders en was 'recht in de leer'. Al vroeg kwam hij in contact met het gedachtegoed van Joris van Severen en de door Louis Gueuning verder ontwikkelde doctrine en sinds 1955 droeg hij onvermoeibaar en met tomeloze energie diens gedachtegoed uit. Zijn koppigheid en standvastigheid waren legendarisch, maar hij kon eveneens zeer innemend en sympathiek zijn. Hij stak niet zelden als eerste de hand ter verzoening uit. Hij was een waar christen.

Hij was de drijvende kracht achter het Comité voor een nieuwe Benelux, dat vanuit de middens van 'zijn' Werkgemeenschap werd opgericht om het Benelux-verdrag na 2010 verlengd te zien, maar bovenal uitgebreid tot een politieke unie. Dankzij zijn contacten en vermogen om over politieke scheidslijnen nieuwe banden te smeden, werd het Comité een succes in zowel Nederland als in België. Het was zijn verdienste.

Vik was eveneens actief voor de Vereniging/Stichting Zannekin en het Studiecentrum Joris van Severen. Tot op hoge leeftijd woonde hij vergaderingen bij en kwam hij als 90-jarige zelfstandig met de auto vanuit Antwerpen naar Ieper. Hij bleef op leeftijd een kranige en strijdbare man. En zo willen we hem blijven gedenken - Vik als de eeuwige strijder, die nu letterlijk de hemelpoort mag bestormen. Hier beneden zullen we je missen.

Bij het vernemen van Viks heengaan getuigde een van z’n vrienden met de woorden: “Ik denk dat Vik een van de zuiverste mensen was die ik ooit gekend heb, een echt voorbeeld van de aristoi-gedachte.”

Namens het Joris van Severen Instituut